Abp Bronisław Dąbrowski urodził się 2 listopada 1917 r. w Grodźcu koło Konina. W 1935 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Orionistów w Zduńskiej Woli. W 1943 r. ukończył konspiracyjne studia na Wydziale Pedagogicznym w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim został wywieziony do obozu pracy w Bittinheim koło Dachau. W 1945 r. powrócił do Polski, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Był m.in. organizatorem domu opieki dla sierot wojennych w Izbicy Kujawskiej, a w Warszawie w latach 1949-1954 kierował prowadzoną przez orionistów bursą dla chłopców przy ul. Barskiej 4. Decyzją kard. Stefana Wyszyńskiego wiele lat kierował Wydziałem Spraw Zakonnych przy Sekretariacie Prymasa Polski, a w 1950 r. objął dodatkowo stanowisko dyrektora Biura Sekretariatu Episkopatu. W 1961 r. papież Jan XXIII mianował go biskupem pomocniczym warszawskim. W lutym 1969 r. został wybrany przez Konferencję Episkopatu sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Polski. Stanowisko to pełnił prawie ćwierć wieku, do chwili przejścia na emeryturę w 1993 r. Jako sekretarz generalny Episkopatu abp Bronisław Dąbrowski należał do najbliższych współpracowników kard. Stefana Wyszyńskiego, a następnie kard. Józefa Glempa. Przez wiele lat przewodniczył delegacji Konferencji Episkopatu ds. Stosunków z Rządem PRL. Odegrał ważną rolę w rozmowach przygotowujących obrady Okrągłego Stołu. W 1982 r. papież Jan Paweł II podniósł go do godności arcybiskupa. Zmarł 25 grudnia 1997 r. w Warszawie i pochowany został na Powązkach.